هر سال سوم فروردین بازه چهارم خادمی زائران شهدا در یادمان #هویزه آغاز می‌شد. این یعنی آغاز دوستی با جمعی از بهترین آفریده‌های خدا؛ فرشته‌هایی در لباس خاکی. درست شبیه شهدا. در همان سن و سال و همان قیافه‌ها. با همان روحیه ایثار و فداکاری. بازه‌های خادمی دوره‌های تمرینی سربازان آخرالزمانی حزب‌الله بود که با تلاش حامیان پزشکی مدرن تعطیل شد.

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود

www.PavaraQi.ir | @PavaraQi
تازه بمانید:
:point_right: ble.ir/join/NzBiYmQwYT

عکس یادگاری:
مزار شهدای کرخه نور (شهدای عرب محلی حماسه روستای سمیده) جنب یادمان دانشجویی شهدای حماسه هویزه، فروردین 1398
آن سال چند روز خادمی کردیم و خیلی زود سیل آمد و سفره جمع شد.

آقای دکتر محبی، استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام هستند. از قضا، ایشان دستی در شعر هم دارند و پیش‌تر نیز در مناسب‌های گوناگون شعرهای ایشان منتشر شده است.

در مطلب قبلی، با عنوان «بهترین نوروز من» از توفیق خادمی شهدا در یادمان هویزه به همراه بانو نوشتم. 

آقای دکتر محبی، به همین مناسبت، دعای قشنگی در حق ما کردند و آن را در قالب یک رباعی زیبا درآوردند:

دعایت می کنم نوروز بعدی
شوی بین الحرم خادم به عیدی
نصیبت کربلا شه با عاروسه
به آغوشش یه نوزاد ملوسه

امسال برای خادمی، کربلای هویزه بودیم. کربلای حسین علم‌الهدی. نوروز سال بعد، چه جایی بهتر از خادمی در کربلای حسین، بین‌الحرمین؟ تازه جناب استاد به این هم اکتفا نکردند و برای بهره‌مندی از یه نوزاد ملوس هم دعا کردند. (البته دعاهای ضمنی دیگری چون زیارت کربلا و... هم در شعر مستتر است.)

من به زبان شعر که بلد نیستم جواب بدهم، اما همین جوری به سادگی وبلاگ‌نویسی خودم، از ایشان تشکر می‌کنم. صد البته که حقیر لیاقت این الطاف را ندارد. ان‌شاءالله توفیق خادمی شهدا و خادمی سیدالشهداء هم در کربلای جبهه‌های ایران و هم در کربلای حسین، نصیب همه آرزومندان شود.

مرتبط:

شعر استاد دکتر بشیر به مناسبت تاهل حقیر (+)

پی‌نوشت:

آقای دکتر محبی، که ان‌شاءالله خداوند ما و ایشان را با دوستان شهیدشان محشور کند و تداوم‌دهنده راه‌شان باشیم، یک رباعی دیگر در قسمت نظرات درج کردند که به پاس تقدیر از همه خادمان، منتشر می‌کنیم. باشد که توفیق  گدایی و خدمت در کربلای ایران به هم‌جواری آنان منجر گردد.

درویش و گدای کوی یاران بودی
هم خادم کربلای ایران بودی

یا رب نظری به سوی درویشان کن
تا لایق دیدار شهیدان بودی

یک نوروز متاهلی

در فرهنگ مازندرانی، یکی از احوال‌پرسی‌های معمول هنگام دیدوبازدید سال نو، آرزوی متاهل شدن جوانان مجرد است که چنین بیان می‌گردد: «شه عاروسه جا عید بیری» یعنی «با عروس خودت، عید بگیری!» پیوند ازدواج و اولین نوروز از این جهت، بسیار جالب و درخور توجه است.

این نوروز، اولین نوروزی بود که من متاهل بودم. 

اما اگر فکر کردید، این نوروز، از این جهت، بهترین نوروز من بود، اشتباه کردید؛ البته درست هم فکر کردید!

نوروز به طعم خادمی

بهترین نوروز من بودن امسال از این جهت حاصل شد که توفیق خادمی شهدای هویزه در یادمان شهدای دانشجو نصیبم شد؛ آن هم به صورت متاهلی. من و بانو امسال نوروزی متفاوت از هر سال را در جوار صد شهید محبوب گذراندیم. شهدایی که روزانه هزاران نفر از جاهای دور و نزدیک به دیدار آن‌ها می‌آمدند. چند روزی اسم‌مان خادم‌الشهداء بود.

خدا را شکر. ان‌شاءالله هر سال، دوره‌های تربیتی دانشگاه هویزه نصیب‌مان [و همه آرزومندان] شود. گسترش روزافزون تعداد داوطلبان حرکت‌های خادمی و جهادی را در کنار شرکت‌کنندگان اعتکاف و این‌ها بگذارید، نتایج جالبی به دست می‌آید.

پیوند مطلب قبلی‌ام درباره خادمی شهدای هویزه

پیوند پایگاه خادمین شهدای هویزه (بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام)